وب سایت برنامه عمران ملل متحد (UNDP) به مناسبت روز جهانی توالت،در مقاله ای به قلم Marianne Kjellén ، مشاور ارشد آب ،به چگونگی تامین هزینه های بهداشتی به شیوه های پایدار پرداخته است:
در بحبوحه همه گیری جهانی کووید 19، اهمیت بهداشت بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. با این حال، این نیاز و حق اولیه انسانی و شرایطی که تحت آن خدمات بهداشتی ارائه می شود، از اولویت کمتری برخوردار است. ما در این اینجا به بهانه روز جهانی توالت به چگونگی تأمین هزینه های بهداشتی به شیوه ای پایدارتر می‌پردازیم. در واقع ما نیاز به تمرکز بر افراد، سیستم ها و برابری داریم تا به طور کلی به جای پرداختن به زیرساخت های فیزیکی، با اختصاص یارانه و ارائه خدمات به آسیب پذیرترین افراد جامعه به این موضوع بپردازیم.
خوانندگان مجله پزشکی بریتانیا “انقلاب بهداشتی” را (به دلیل کشف آنتی بیوتیک ها، بیهوشی و واکسن ها) به عنوان بزرگترین پیشرفت پزشکی از سال 1840 انتخاب کرده اند. از آنجایی‌که بهداشت برای سلامت انسان امری ضروری و اساسی است، بهبود مسکن و بهداشت، به جای درمان بیماری‌ها، پشتوانه ای بزرگ به سمت زندگی طولانی‌تر و سالم‌تر در کشورهای ثروتمند امروزی است.
با این حال، طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی و یونیسف (WHO/UNICEF) در سال 2020، 3.6 میلیارد نفر هنوز از سرویس بهداشتی مدیریت شده و ایمن، برخوردار نیستند. نزدیک به 500 میلیون نفر به اجابت مزاج در محیط های باز متوسل شده اند. دو سوم از مردمی که حتی فاقد خدمات اولیه بودند عموما در مناطق روستایی زندگی می کردند و نزدیک به نیمی از آنها در جنوب صحرای آفریقا سکونت دارند. در نتیجه عدم رعایت مسائل بهداشتی، بیماری هایی مانند اسهال سالانه بیش از نیم میلیون کودک را می کشد. در واقع وضعیت بهداشت جهانی نشان می دهد که “در حالی که تنها 10 سال تا سال 2030 باقی مانده است، اگر جهان بخواهد به اهداف بهداشتی توسعه پایدار (SDGs) دست یابد، میزان خدمات بهداشتی، باید چهار برابر شود.”
روز جهانی توالت که هر سال در 19 نوامبر برگزار می شود، علاوه براین که این حقایق تلخ را به ما یادآوری می‌کند، اما همچنین الهام بخش اقداماتی جدید برای پایان دادن به بحران در زمینه بهداشت نیز هست. رویدادی که با عنوان ماموریت دائمی توسط کشورهای سنگاپور، هند و نیجریه با همراهیUN-Water برگزار می‌شود، دیدگاه هایی را در مورد چالش ها، تلاش ها و پیشرفت های مهمی که طی سال ها در آن کشورها در زمینه بهداشت به دست آمده است، ارائه می کند.
در پانل گفتگوی UN-Water، سازمان خواربار جهانی (FAO) بر اهمیت اقتصاد دورانی در حوزه بهداشت برای سیستم های غذایی انعطاف پذیرتر و پایدارتر اشاره داشت. علاوه بر این سازمان عمران ملل متحد (UNDP) بر نیاز به شناسایی و حمایت اجتماعی از نیروی کار و مدیریت بهداشت و پسماند و ترکیب و استفاده مجدد از مواد بازیافتی و بر تلاش برای دستیابی به یک اقتصاد دورانی،با نگرش بر اهمیت نوآوری، حقوق بشر، همکاری با مردم بومی و تغییرات آب و هوایی تاکید کرد.
سهم بالقوه بهبود مسائل بهداشتی در سازگاری و کاهش تغییرات اقلیمی اغلب نادیده گرفته شده و بدون تخصیص بودجه رها می شود. روش های توسعه یافته تر و کارآمدتر در زمینه بهداشت و مدیریت زباله می‌تواند تغییرات اقلیمی را با جلوگیری از انتشار متان ناشی از تجزیه زباله‌های آلی و کاستن مصرف انرژی در فرآیندهای تصفیه، کاهش دهد.
با این حال سرمایه گذاری بیشتری برای ایجاد و تجهیز سرویس های بهداشتی مورد نیاز است.البته ممکن است بزرگترین شکاف لزوماً در تامین مالی نباشد، بلکه شکست در تبدیل سرمایه‌گذاری به خدمات قابل دسترس، مقرون به صرفه و مطلوب برای همه باشد. چگونه است که مردم حتی پس از ایجاد چاه ها، پمپ‌ها و دستشویی ها، هنوز از خدمات آب و فاضلاب مطمئن برخوردار نیستند.
خانوارهای فقیر معمولاً به دلیل هزینه‌های سنگین خدمات و عدم دسترسی به خدمات ارزان‌قیمت یا به این دلیل که در مناطقی بدون خدمات رسمی و برنامه ریزی شده زندگی می‌کنند، از خدمات عمومی محروم می‌شوند. با این حال، مردم فقیر مجبور به پرداخت مبالغ هنگفتی برای خدمات غیررسمی هستند. همانطور که در گزارش توسعه انسانی سال 2006 پیشنهاد شده است: «همیشه فقرا بیشترتر از ثروتمندان هزینه می پردازند» و این روش کاملا ناکارآمد و به شدت ناعادلانه است.
UNDP با کار بر روی مدل هایی جهت ارائه خدمات اساسی، راه حلهایی را برای پایدارتر کردن خدمات از نظر زیست محیطی و مالی مورد بررسی قرار داده است. تصویر «ارائه خدمات پایدار از طریق گسترش عادلانه مبتنی بر بازار» در زیر نشان می‌دهد که چگونه یک «صندوق مقرون‌به‌صرفه» می‌تواند فقرای شهری را به بخش مهمی از بازار تبدیل کند. در هنگام گسترش خدمات به مناطقی که قبلاً خدمات رسانی نشده بود می توان با اعطای یارانه به خانوارهایی که برای پرداخت هزینه های سرویس بهداشتی و سایر خدمات اساسی خود نیاز به حمایت دارند به شکل مقرون به صرفه ای جلوی مشکلات اینچنینی را گرفت.
با تخصیص یارانه به خدمات، و یا با دادن تخفیف یا یارانه به کسانی که به آن نیاز دارند تا بتوانند قبض های خود را بپردازند، به جای زیرساخت های فیزیکی، ازطریق ایجاد پایداری بلندمدت در سیستم ارائه خدمات می‌توانیم از همگان حمایت کنیم. ارائه دهندگان خدمات درآمدها را افزایش می‌دهند و می‌توانند با ارائه وام یا تامین مالی برای سرمایه گذاری در توسعه زیرساخت‌های مورد نیاز و مدیریت زیست محیطی موثر باشند. در بسیاری از مناطق، مشوق‌های انحرافی، با ارائه خدمات ارزان‌قیمت و اتصالات گران‌قیمت، شرکت‌های برق را ترغیب می‌کنند تا تعمیر و نگهداری را به تعویق بیندازند و یا تمدید سرویس‌ها را متوقف کنند.
در واقع این افراد هستند که برعملکرد سیستم ها تاثیر میگذارند. شرکت‌های آب و برق با عملکرد بهتر، در ظرفیت کارکنان خود سرمایه‌گذاری می‌کنند، از وضعیت دارایی‌هایشان مطلع هستند و به طور مداوم با کنترل هزینه‌ها و حفظ ارتباطات و تخصیص اعتبار، تامین مالی می‌شوند.
با الهام از کمپین امسال در روز جهانی توالت و با «ارزش دادن به دستشویی ها»، همچنین سهم مهم کارگران بهداشتی را که شکاف بین زیرساخت های فیزیکی و ارائه خدمات را پر می کنند، به رسمیت می شناسیم. این نیروی های کار، که اغلب در شرایط نامناسب و خطرناک کار می‌کنند، شایسته قدردانی و احترام،برخورداری از بهداشت و حمایت قانونی، و از همه مهم‌تر، دستمزد مناسب هستند. پس باید روی سیستم‌ها، خدمات و افرادی سرمایه‌گذاری کنیم که «بهداشت ایمن برای همه» را تضمین می‌کنند.
