مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) تعهد کسب و کارها به عمل اخلاقی و کمک به رفاه اجتماعی و زیست محیطی ذینفعان و جوامع خود است. فناوری نقش کلیدی در توانمندسازی و تقویت ابتکارات CSR و همچنین ایجاد چالش ها و فرصت های جدید برای آینده ایفا می کند. در این مقاله، برخی از راه‌هایی را بررسی خواهیم کرد که فناوری می‌تواند به توسعه CSR در قرن بیست و یکم کمک کند یا مانع آن شود.
1- تحول دیجیتال
یکی از محرک های اصلی فناوری در CSR، تحول دیجیتالی فرآیندهای تجاری، محصولات و خدمات است. تحول دیجیتال می تواند کارایی، بهره وری، نوآوری و رضایت مشتری را بهبود بخشد و همچنین هزینه ها، ضایعات و انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهد. برای مثال، محاسبات ابری، هوش مصنوعی و بلاک چین می‌توانند مدیریت و گزارش‌دهی داده‌ها را شفاف‌تر، حساب و کتاب‌دارتر و ایمن‌تر کنند که می‌تواند اعتماد و تعامل ذینفعان را بهبود بخشد. با این حال، تحول دیجیتال همچنین خطراتی مانند حملات سایبری، نقض داده‌ها، نقض حریم خصوصی و محرومیت دیجیتال را به همراه دارد. بنابراین، کسب‌وکارها باید از شیوه‌های دیجیتالی اخلاقی و مسئولانه مانند حفاظت از داده‌ها، امنیت سایبری، گنجاندن دیجیتال و رعایت حقوق بشر استفاده کنند.
2- اقتصاد چرخشی
روش دیگری که فناوری می تواند از CSR پشتیبانی کند، تسهیل گذار به اقتصاد چرخشی یا دورانی است. سیستمی که ضایعات را حداقل و کارایی منابع و ایجاد ارزش را به حداکثر می رساند. فناوری می تواند به کسب و کارها کمک کند تا محصولات و خدماتی را طراحی، تولید و توزیع کنند که بادوام تر، قابل استفاده مجدد، قابل تعمیر، بازیافت، و زیست تخریب پذیرتر هستند و همچنین تأثیرات و عملکرد زیست محیطی خود را نظارت و بهینه سازی کنند. به عنوان مثال، پرینت سه بعدی، بیوتکنولوژی و حسگرهای هوشمند می‌توانند تولید، بسته بندی و تدارکات پایدار و سفارشی تر را امکان پذیر کنند. با این حال، فناوری همچنین چالش های جدیدی مانند زباله های الکترونیکی، مواد سمی و منسوخ شدن دیجیتال* را ایجاد می کند. بنابراین، کسب‌وکارها باید از اصول فن‌آوری چرخشی و مسئولیت‌پذیر مانند طراحی زیست‌محیطی، مسئولیت گسترده تولیدکننده* و فناوری اطلاعات سبز استفاده کنند.
3 – نوآوری اجتماعی
جنبه سوم فناوری در CSR پتانسیل نوآوری اجتماعی است .یعنی توسعه و اجرای راه حل های جدید که به مشکلات اجتماعی و زیست محیطی می پردازد و تغییرات مثبت ایجاد می کند. فناوری می‌تواند به کسب‌وکارها کمک کند تا با سایر بازیگران مانند سازمان‌های غیردولتی، دولت‌ها و جوامع همکاری کنند تا راه‌حل‌های نوآورانه‌ای را ایجاد کرده و مقیاس‌بندی کنند که نیازها و خواسته‌های ذینفعان و جامعه را برطرف کند. به عنوان مثال، برنامه های کاربردی تلفن همراه، رسانه های اجتماعی و جمع سپاری می توانند ارتباطات، آموزش و توانمندسازی فراگیرتر، مشارکتی و قدرتمندتر را فراهم کنند. با این حال، نوآوری اجتماعی نیز نیازمند احتیاط است، زیرا فناوری می‌تواند نابرابری‌ها، درگیری‌ها و سوگیری‌های اجتماعی را تشدید کند. بنابراین، کسب‌وکارها باید شیوه‌های نوآوری اجتماعی فراگیر و مسئولانه، مانند مشارکت ذینفعان، طراحی انسان محور و ارزیابی تأثیر* را اتخاذ کنند.
4- سناریوهای آینده
نقش فناوری در CSR همیشه در حال تحول است و می تواند فرصت ها و چالش هایی را برای کسب و کارها در آینده ایجاد کند. فناوری می تواند آینده ای سبز و انعطاف پذیر را ایجاد کند، جایی که مشاغل ردپای محیطی خود را کاهش داده و عملکرد پایداری خود را افزایش می دهند. همچنین می‌تواند آینده‌ای هوشمند و متصل ایجاد کند، جایی که کسب‌وکارها از داده‌ها، تجزیه و تحلیل و اتصال برای بهبود کارایی و تجربه مشتری استفاده می‌کنند. علاوه بر این، فناوری می تواند به کسب و کارها در ترویج تنوع، شمول و برابری در آینده‌ای منصفانه و فراگیر کمک کند. در نهایت،فناوری می تواند به کسب و کارها کمک کند تا ارزش ها، اصول و استانداردهای خود را در آینده ای مسئولانه و اخلاقی حفظ کنند. با این حال، فناوری یک گلوله نقره ای (راه حلی جادویی) نیست. این می تواند CSR را بسته به نحوه طراحی، توسعه، استقرار و تنظیم آن فعال یا تضعیف کند. بنابراین، کسب‌وکارها باید یک رویکرد استراتژیک به فناوری در CSR اتخاذ کنند که فرصت‌ها، خطرات و پیامدهای فناوری را برای سهامداران، جامعه و کره زمین در نظر بگیرد.
پی نوشت:
*منسوخ شدن دیجیتال: خطر از بین رفتن داده ها به دلیل ناتوانی در دسترسی به دارایی های دیجیتال(اطلاعات بیشتر)
*مسئولیت گسترده تولید کننده (EPR) یک استراتژی برای اضافه کردن تمام هزینه های زیست محیطی تخمین زده شده مرتبط با یک محصول در طول چرخه عمر محصول به قیمت بازار آن محصول است.
*ارزیابی تاثیر یا به عبارتی کاملتر ارزیابی تاثیر سیاست (IAs)، رویه‌های رسمی و مبتنی بر شواهد هستند که اثرات اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی آینده یک پیشنهاد سیاست عمومی را ارزیابی می‌کنند.
