ESG (راهبری زیست‌محیطی، اجتماعی و شرکتی) یک حوزهٔ به سرعت در حال تکامل در دنیای مالی و تجارت است. ESG بعنوان یک چارچوب برای ارزیابی پایداری و تأثیر اخلاقی یک سرمایه‌گذاری یا تصمیم تجاری استفاده می‌شود. همانطور که جامعه به مسائلی مانند تغییرات آب و هوا، عدالت اجتماعی و حاکمیت شرکتی بیشتر توجه می‌کند، به مفهوم ESG بعنوان عاملی مهم‌تر در تصمیم‌گیری در سرمایه‌گذاری توجه می‌شود.
اقدامات بعدی برای ESG چیست؟ چند روند بالقوه وجود دارد که باید به آنها توجه کرد:
1. استانداردسازی: در حال حاضر استاندارد مورد قبول جهانی، برای گزارش دادن ESG وجود ندارد . این امر مقایسه شرکتها یا سرمایه‌گذاری‌ها را دشوار می‌کند. با این حال، تلاش‌هایی برای ایجاد چارچوب و معیارهای گزارش‌دهی استانداردتر در حال انجام است، که ممکن است ارزیابی ESG را مداوم‌تر و قابل اعتماد‌تر سازد.
2. فناوری: پیشرفت‌ها در فناوری، مانند هوش مصنوعی و یادگیری ماشین، می‌تواند تجزیه و تحلیل داده‌های بزرگ ESG را آسان‌تر کرده و الگوها و روندها را شناسایی کند. این موضوع می‌تواند به ارزیابی ESG پیشرفته‌تر و تصمیم‌گیری بهتر منجر شود.
3. عملکرد شرکتی: با توجه به اهمیت روز افزون ESG برای سرمایه‌گذاران و مصرف‌کنندگان ، احتمالاً شرکتها برای بهبود عملکرد ESG خود اقدامات بیشتری انجام خواهند داد. این می‌تواند شامل کاهش انتشار دی‌اکسید کربن تا بهبود تنوع و اشتراک در محل کار باشد.
4. تغییرات قانونی: دولت‌ها و سازمان‌های نظارتی به مسائل ESG علاقهٔ بیشتری دارند و ممکن است قوانین جدید یا الزاماتی درباره گزارش‌دهی یا عملکرد معرفی کنند. تغییرات قانونی می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر روی نحوهٔ رویکرد شرکتها نسبت به ESG و نحوهٔ ارزیابی سرمایه‌گذاران به آنها داشته باشد.
5. تقاضای سرمایه‌گذار: با اینکه بیشتر سرمایه‌گذاران در تصمیم‌گیری خود به عوامل ESG اولویت می‌دهند، احتمالاً تقاضا برای سرمایه‌گذاری متمرکز بر ESG رشد خواهد کرد. این می‌تواند منجر به افزایش صندوق‌های ESG شود، همچنین به تغییر در نوع شرکتها و صنایعی که سرمایه‌گذاران علاقه‌مند هستند، منجر خواهد شد.
6. شفافیت زنجیره تأمین: ارزیابی ESG صرفا محدود به عملیات خود شرکت نیست، بلکه به زنجیره تأمین آنها هم تعمیم می‌یابد. به همین دلیل، شرکتها ممکن است تحت فشار بیشتری برای ارائه بیشتر از شفافیت و حساب‌داری درباره تأمین‌کنندگان و شرکای خود قرار بگیرند.
7. آگاهی مصرف‌کننده: با افزایش آگاهی مصرف‌کنندگان درباره مسائل ESG، آنها ممکن است از شرکت‌هایی که با آنها کار می‌کنند، اطلاعات بیشتری و حساب‌داری بیشتری بخواهند. این می‌تواند شامل همه چیز از سوال درباره اثرات کربن تا تحریم شرکت‌هایی با سوابق ESG ضعیف باشد.
8. درگیری با سهامداران: ارزیابی ESG معمولاً شامل یک مجموعه گسترده از سهامداران، از جمله کارمندان، مشتریان و جوامع محلی است. به همین دلیل، شرکتها باید با این گروه‌ها به شیوهٔ معنادارتری همکاری کنند و بازخوردهای آنها را در استراتژی ESG خود گنجانده و استفاده کنند.
9. گزارش‌دهی یکپارچه: برخی شرکتها شروع به حذف گزارش‌های جداگانه ESG کرده‌اند و به جای آن، داده‌های ESG را در گزارش‌دهی مالی منظم خود گنجانده‌اند. این می‌تواند منجر به ارزیابی‌های کلی‌تر عملکرد و تأثیر شرکت شود.
در کل، ESG به احتمال زیاد در سال‌های آینده به اهمیت و تکامل خود ادامه خواهد داد، زیرا سرمایه‌گذاران، شرکتها و نظارت‌کنندگان همه با مسائل مربوط به پایداری، اخلاقیات و حکمرانی درگیر هستند. به همین دلیل، برای شرکتها مهم است که به توسعه ESG آگاه باشند و در فرآیند تصمیم‌گیری خود، ملاحظات ESG را در نظر بگیرند.
